ზამთარი – ჩემი მეგობარი
ზოგჯერ ისეთი სიჩუმეა რომ წერა კი არა, იმაზე ჩამოყალიბებაც რთულია თუ საერთოდ როგორ ხარ. სიჩუმესაც მოაქვს ხოლმე კარგი, მაგალითად, შუადღეს, როცა შეგიძლია დაიძინო და არაფერზე იფიქრო, დაძინებამდე წარმოიდგენ რომ პირველად იძინებ ამ სახლში, ამ ოთახის ამ საწოლზე. გარშემო წარმოიდგენ გარემოს და სულ რაღაც ორი წამით გგონია, რომ ბავშვი ხარ და ყველაფერი ისევ ისეა. ისევ ისეთი […]